Vandaag met bijna zomers weer de Trage Tocht Hernen van 16 km gelopen. We waren met z'n negenen en twee hondjes (van wie Traian (zwart) het best warm kreeg, omdat hij dan ook nog eens niet durft te drinken onderweg en al zeker niet bij die enge, draaiende wieken van de molen). Marnie gleed per ongeluk koppie onder in het water, dus was wel even afgekoeld.😁
Deze tocht maakt wat lussen in het relatief kleine gebied tussen Hernen/Bergharen/Leur/Hernen, met vooral in het Leurse bos ook nog wat gekronkel door de paadjes. De routebeschrijving was onlangs geüpdatet, waardoor het als routeleiders niet altijd even eenvoudig was. Dat is deze tocht sowieso al niet, tenzij je er dagelijks komt, misschien.
De bodem was op de meeste paden en op de nabijgelegen akkers gortdroog, waardoor de wortels meer omhoog komen. Bart maakte een acrobatische val, maar gelukkig zonder al te veel schade.
In het Leurse bos hebben we een kwartier in stilte gelopen, ik heb begrepen dat de meesten dit als heel prettig hebben ervaren, dus de kans is groot dat we dit weer regelmatiger spontaan inlassen. De saamhorigheid lijkt dan groter, het tempo wordt gelijker maar vooral hoor en voel je de natuur beter.
Tweemaal passeerden we het Huis te Leur, gelegen op de rivierduinen van de oude Maas.
De zwarte Angus-koeien liepen in een behoorlijke kudde op de weilanden te grazen.
Bij De Leurse Hof (wat een drukte daar!) hebben we gepauzeerd in de koelte binnen, dat was wel even fijn. Wel jammer van die grote plant midden op de tafel, waardoor we niet als één groep zaten.
Bart, bedankt voor deze mooie landschapsfoto:
Met in de verte de molen.
Gerard, bedankt voor deze drie foto's!
En Rob, bedankt voor onderstaande twee foto's!
.jpg)
