Zaterdag 27 juli, Langs de Lage Raam

Deze route kan beter heten: NIET langs de Lage Raam...

Vandaag gestart om 10 uur, hebben Bart, Joke, Rob, Albert en ik de nieuwe wandeling gelopen (in bekende omgeving) vanaf het dorpje Langenboom. Dit zeer rustige dorpje lijkt op een villadorp. Vertier is er niet veel te vinden, maar gelukkig aan het einde wel (net als bij de proefwandeling) een particulier rustpunt met koffie, een gevulde koeling en een softijsjes-automaat (allemaal zelfbediening). Het was er warempel bijna full-house in de mooie tuin met de zitjes en picknickbanken!

Het was prima wandelweer, al was het in het moerassige gebied langs de wateren van natuurgebied De Kuilen (en in het Langenboomse bos) af en toe wat benauwd. 

Zeer vriendelijke mensen tegengekomen, en wat leuk: een inwoonster die haar pruimenboom aan het plukken was, bood ons pruimen aan zoveel als we wilden. Aan het einde konden we ook nog rijpe bramen plukken en Bart had kersen bij zich en druiven, dus het werd een fruitige/vruchtbare wandeling.

Áltijd mooi is het platteland met het kapelletje rond Langenboom/Escharen/Tongelaar. Ook het natuurgebied Maurik en de Langven is altijd mooi. Bij de wildroosters moeten de honden wel even opgetild worden, het is erg krap erlangs.

Een stukje langs de Graafsche Raam en een klein stukje Peelkanaal, de Láge Raam hebben we gelaten voor wat ie was, anders werd de route 19 km en dat was niet de bedoeling.

Het laatste stuk van deze wandeling gaat langs De Kuilen, waar Schotse Hooglanders hun domicilie hebben: 

Foto genomen door Albert

Ook mooie zwanen gespot, dank Albert voor de foto:

Nadien dus neergeploft, ijsje c.q. (omgevallen) koffie en daarna de terugreis aanvaard. Dank Bart voor het mee-navigeren en deze twee foto's:

Natuurgebied Maurik en de Langven, vanaf de uitkijkheuvel naar beneden (Albert, Rob, Joke en ik)

Zondag 21 juli 2024, Maasheggentocht Beugen

Rob, Bart, Joke en ik hebben, samen met de twee hondjes, vandaag de - voor ons - nieuwe Maasheggentocht gelopen in de omgeving van Beugen en Oeffelt. Vooraf hadden we nog niet beslist of het 11 km ging worden, of 15 km (deze nieuwe route), de meerderheid koos voor de 15 km. Op de Buienradar werd regen voorspeld met een piek, maar we hebben het helemaal droog kunnen houden, tot en met het terras aan toe. Terugkomend in Nijmegen zag ik dat het hier wél geregend had..

De wandeling gaat vanaf de kerk in Beugen een stukje over de dijk, en snel daarna door het uitgebreide en mooie Maasheggenlandschap, waar deze streek bekend om staat. 

Hierna ging de route een stukje langs de Maas richting Oeffelt (langs horeca en camping/Maaslinie), waarna we de weilanden in gingen, overlappend met de Oeffeltse Weidentocht, maar dan andersom. Een heel stuk dus door de weilanden, gelukkig zonder niet al te hoog gras, het pad was duidelijk te zien. Door de hoge vochtigheidsgraad in de lucht was het toch best inspannend.

Na deze weilanden liepen we door het kleine dorpje Oeffelt, met de enorm indrukwekkende kerk. (Helaas geen horeca, waar we eigenlijk al wel aan toe waren..).

Daarna een stukje mooi platteland, terug richting Beugen. We liepen door het uitgebreide natuurgebied De Vilt, met de mooie plassen en een goed begaanbaar wandelpad. 

We zagen prachtige reigers, één zwaan (?), en een aantal ooievaars vlakbij hun nest.

Hierna nog een klein stukje bos (wel natte paden) en nogmaals door De Vilt. 

Een apart kunstwerk langs de weg in Beugen deed ons een paar 100 meter afwijken van de route. Dit is onderdeel van het 'Museum van Alle Tijden'. 

Na 4 uur lopen (met een aantal relaxte pauzes, ook voor de hijgende hondjes) kwamen we weer aan in Beugen. Op het terras naast de kerk nog een poos gezellig gezeten, gegeten en gedronken.

Bij een nieuwe wandeling is altijd de vraag of hij voor herhaling vatbaar is, dat is deze route zéker, en ook niet moeilijk qua navigeren. Maar: wel lastig te plannen: bijna geen schaduw/weiland, en kan erg nat zijn. Eenmaal per jaar is hopelijk haalbaar! 

Dank allen voor de positieve vibes en gezelligheid!

Onderstaande foto kreeg ik van Rob, thx:

De Vilt

En deze foto's heeft Bart genomen, thx:

Door de weilanden

De Vilt

Gelukkig een picknicktafel! Traian, ik, Marnie, Rob en Joke

De Vilt

Zaterdag 13 juli: Ommetje Bos en Kuil

Okay, ik begin met de eervolle vermelding 😤 van deze vijf tóplopers van En Route die deze all-over-non-stop-regenroute vandaag hebben volbracht: Wies, Rob, Albert, Bart, Joke, en mijn hondjes Traian en Marnie. Of zoals Rob het onderweg zei: 'waar anderen stoppen, gaan wij door'. Goeie slogan haha. Vooral de humor onderweg maakte alles goed💪. 

Eerlijk gezegd ben ikzelf geen topper, want als ik dit vooraf geweten had, had ik de wandeling geannuleerd. Maar de buienradar gaf gisteren een ander beeld, dus eenmaal onderweg zit er niets anders op dan dóór te gaan! 

De route was in oktober 2023 voor het laatst gelopen. Hij gaat vanaf gemeentehuis Malden langs het Maas-Waalkanaal (voor mij een verlenging van waar ik woon, aan de overkant) en daarna door het mooie heggenlandschap, langs de gedenksteen WOII, door het Lierdal, een stukje omhoog en door de Maldense en Heumense bossen. 

Dit heggenlandschap is aangelegd als compensatie voor de bouw van de sluis, om de dassengemeenschap een nieuwe plek te geven.

Als je goed oplet kun je deze route heel makkelijk via de vierkante bordjes 'Ommetje Bos en Kuil' lopen, als je start na de bomenrij langs het Maas-Waalkanaal, ca. 200 meter ná het industrieterrein.

We hebben stiekem gebruikgemaakt van een open garagebox om een eerste stop te maken. 

Daarna was 'Boscafé de Zweef' de volgende stop, waar we pas achteraf ontdekten hoe de verwarmde kussens werkten, heel bijzonder. Gemiste kans, volgende keer beter. Vooral Marnie was nogal bibberig en zag er uit als een verzopen katje, maar dat was van tijdelijke aard. Traian had nergens last van en was vooral enthousiast.

De paden in het Heumense bos waren ook kletsnat voor het grootste gedeelte. En warempel, bij het naderen van de bebouwing van Malden werd het droog met zelfs een klein zonnetje. Dus degenen die op de fiets waren gekomen zijn waarschijnlijk toch nog droog thuisgekomen.

Door de regen hebben één enkele foto, maar een zeer goede impressie, thx Bart!                  

 Deze foto's van www.lierdalhagen.nl geven een mooie indruk van de natuur rond het Lierdal:

Bloeiende vogelmelk

'Red sentinel' (sierappel) met maretak

Foto's voor het Olijfblad

Zoals sommigen van jullie misschien nog wel weten heb ik in 2020 een gynaecologische operatie ondergaan, middenin coronatijd dus.

Het 'Olijfblad' is een magazine dat 4x per jaar verschijnt (netwerk voor vrouwen met gynaecologische kanker).

Eén van de rubrieken in dit blad is: 'INBeeld', waarin iemand vertelt op welke manier zij na de operatie/behandelingen weer ontspanning heeft kunnen vinden. 

In het juninummer staat míjn verhaal en dat gaat natuurlijk over: wandelen, de wandelgroep en het steeds meer leren opnemen in mijzelf (verinnerlijking) van de natuur tijdens de wandelingen.

Deze foto staat bij dit stukje:

Traian vond de fotografe nogal eng, dus die verstopte zich steeds (zie onder). Mocht je het stukje willen lezen, stuur mij dan maar even een pb.

Foto's: M. Schilling

Trage Tocht Kranenburg, zaterdag 6 juli 2024

Vanochtend zijn we om 10 uur gestart vanaf de Tourist Info bij het Draisinestation in Kranenburg. We waren met twee mannen, vier vrouwen en twee hondjes. Er was één nieuwe deelneemster op proef en zij is na de wandeling lid geworden.

De wandeling gaat eerst langs het meer historische deel (met ook enige kunst) van Kranenburg (waar je wel de grote winkelcentra tegenkomt op afstand) en daarna loopt dat over in de Kranenburger Bruch (natuurgebied/ restant veengebied van vroeger). Ik hield een beetje m'n hart vast dat het maaibeleid in Duitsland ook aan banden gelegd zou zijn, maar gelukkig konden we prima over de gemaaide paden door De Bruch lopen, met de leuke vogelkijkhut. 

Daarna liepen we over de rustige landweggetjes door Frasselt, waarna we het Reichswald inliepen. Op natte, lage gedeelten was er wel wat blubber, maar er waren ook al sluipweggetjes omheen. We kwamen nauwelijks mensen tegen, één ruiter te paard en een paar wandelaars met honden. Wat een rust, heerlijk.

De wandeling was best pittig door de hogere en lagere klimmetjes, maar wel te doen voor iedereen. Aan het einde de leuke smalle paadjes, de varens waren zo hoog dat we het hele heideveld met jeneverstruiken niet konden zien.

Het laatste stuk gaat tussen de akkers door, toen begon het even te regenen. Gelukkig was het restaurant open en konden we nog gezellig even wat drinken.

Dank Bart voor onderstaande foto's:

Uitzicht vanaf het bospad bij Frasselt

Langs de maïsvelden

Prachtige woekering