Vandaag met z'n tienen (!) de Trage Tocht Ewijk (net geen 10 km) gelopen, welke start bij Slot Doddendael in Ewijk. De kortere afstand vinden sommigen prettiger, vandaar denk ik dat we met zoveel lopers waren. Toch is het niet alleen de afstand, maar ook het tempo waardoor je fijn mee kunt lopen. Daarom heeft één van de leden vandaag besloten dat het hier voor hem ophoudt en ik vind dat jammer, maar wel verstandig.
Bart en ik lopen bij deze route een alternatief, namelijk dat we het eerste stuk over de dijk gaan, en niet gaan struinen. Helaas was er toen een misverstand tussen gpx en tekst, waardoor we weer terugliepen in plaats van nog even door, en toen kwamen we alsnog precies dáár terecht waar we niet hadden willen zijn. That's life ..
Daarom zijn we maar gauw weer de dijk opgeklommen zodra dat kon. Ik heb nog steeds de brandnetelprikkels in mijn rechterhand (en ook voor de hondjes was dit niet ideaal met al die prikkels in hun pootjes, maar ze waren wel dapper).
Ook verderop in de route waren er diverse obstakels, we konden elkaar gelukkig goed helpen en het draagt zeker bij aan de saamhorigheid, maar ik heb besloten deze route even opzij te leggen en over een lange poos maar weer eens te zien hoe het er bij ligt. Langs de dijk is het natuurlijk prima lopen, maar ook wielrenners hebben met dit mooie weer zin om te racen, en dat vereist een goede communicatie in de groep, wat met een grotere groep lastiger is. Dus eigenlijk had ik het daardoor zelf minder naar mijn zin vandaag.
Toch al met al positieve reacties over de mooie wandeling, en dat was het natuurlijk ook, zie ook de foto's. Een mooie kudde Konikpaarden met veulens van dit jaar, heerlijk om te zien!
Helaas (heb je mij weer) vonden sommigen de paarden erg eng (deels beïnvloed door andere - ons onbekende maar nogal paniekerige - lopers), terwijl dat totaal niet nodig is. Koeien met kalveren zijn véél beschermender tegen mensen (terecht) dan paarden, die vrijwel nooit aanvallen (onderling kunnen twee hengsten nog weleens flink ravotten om de rangorde). Paarden zijn namelijk vlúchtdieren. Ze zullen hooguit onderling een beetje speels zijn als ze nog jong zijn en verder moet je ze natuurlijk hun rust in de kudde gunnen.
Bij de veerpont was het mooie gedicht in de tegels ook al niet meer onderhouden, nauwelijks goed te lezen. Dank Bart voor het opzoeken hiervan op internet:
Het Roodslagbos is nauwelijks meer toegankelijk, maar dankzij ervaring uit eerdere jaren konden we daar een alternatief zoeken. En oeps wat veel slakken over het struinpad.
Na afloop konden we in de wijngaard van het slot zeer relaxed zitten, de bediening was niet top helaas, ik heb dat doorgegeven en nu blijkt dat je daar eigenlijk nooit bediening aan tafel hebt, maar het zelf op moet halen...
Dank Rob voor onderstaande foto's:
Waalstrand, kabbelende golfjes..Over de dijk, terugweg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Welkom, ik neem zo snel mogelijk contact met je op!